[Jenn]

Klasyka powieści fantasy!

Opowieść o naukach pobieranych przez młodzieńca z wymyślonej krainy u mędrców, którzy posiedli kunszt czarnoksięski. Zarazem jest to opowieść realistyczna o kształtowaniu się osobowości, dorastaniu wśród przeciwieństw, o tym, jak zapalczywa lekkomyślność przeradza się w dojrzałość. Jest to, wreszcie, przypowieść o tym, jak – nie czując upadlającego strachu – pogodzić się z myślą o śmierci.

„Czarnoksiężnik z Archipelagu” to pierwsza część czterotomowego cyklu „Ziemiomorze” Ursuli K. Le Guin, przez znawców zgodnie obwołanego arcydziełem światowej literatury fantasy.

Saga o Ziemiomorzu to nic innego jak opowieść o dojrzewaniu, o wyzbywaniu się młodzieńczej pychy i ducha rywalizacji, dorastaniu do wewnętrznej harmonii i mądrości, a też zrozumienia ograniczoności ludzkich działań. Im większa moc i im większa władza, tym większa odpowiedzialność – przestrzega Le Guin.
„Wysokie obcasy”

W skład Ziemiomorza wchodzą także:
Powieści:
- Grobowce Atuanu
- Najdalszy brzeg
- Tehanu
- Inny wiatr

Opowiadania:
- Magiczne słowo
- Prawo imion lub Reguła Nazwisk
- Opowieści z Ziemiomorza:
* Ważka
* Diament i Czarna Róża
* Szukacz
* Kości ziemi
* Historia z Górskich Moczarów

[REKLAMA]

[Leanne.]

O "Ziemiomorzu" słyszałam naprawdę dużo, zarówno dobrych, jak i tych mniej pochlebnych opinii. Kurczę, nie wiem w gruncie rzeczy z czego to wynika, ale kompletnie mnie do tego 'klasycznego fantasy' nie ciągnie. Chyba z przytłoczenia ilością dobrych lektur, po części również z braku czasu...

Jestem ciekawa, czy ktoś z Was czytał już tę publikację ?

[Jenn]

Proszę państwa: Macie przed sobą mistrzynię! Napisałam recenzję książki, której nie czytałam. I to na ocenę z j.polskiego! :D
Leanne. jeśli chcesz, to niżej jest recenzja przeze mnie napisana, ale na dobrą sprawę tam nie ma absolutnie niczego ode mnie, więc byłoby fajnie, gdyby ktoś jeszcze się wypowiedział na temat Ziemiomorza :D.

-------------------------------------------------------
Recenzja: Czarnoksiężnik z Archipelagu


Ursuli Le Guin nie trzeba przedstawiać miłośnikom fantastyki. Ta 82-letnia mieszkanka Portland w stanie Oregon (USA) jest lubiana i poważana przez czytelników na całym świecie. Przygody Geda i innych mieszkańców Ziemiomorza czy Reconnona i reszty świata Ekumena jest znana wielu czytelnikom, którzy nie boją się przyznać, że są fanami autorki. Jej książki znajdują się nie tylko w kanonie literatury fantasy, ale można się z nimi spotkać również na ławkach szkolnych klas.

Nie od zawsze było wiadomo, że Duny ma magiczne zdolności. Gdyby ktoś powiedział jego rodzinie, że ten wysoki, zapalczywy, krzykliwy, hardy i pełen gniewu chłopak zostanie wspaniałym magiem, od razu zostałby wyśmiany. A jednak w młodzieńcu ukazały się zdolności, dzięki którym zaczął się kształcić – najpierw u ciotki, następnie u Ogiona Milczącego, gdzie zostało mu nadane dorosłe imię Ged i przezwisko Krogulec, by na ostatku trafić do szkoły magii na wyspie Roke. Jednak przez nieuwagę i nierozsądek młodzieńca, ze świata umarłych na ziemię przychodzi Cień, z którym Ged będzie musiał się mierzyć przez długi czas.

Jak na moje dotychczasowe doświadczenie, przeczytałam wiele książek, w których zawarta była magia. Magowie posługiwali się różdżkami, rzucali zaklęcia, pobierali energię z otaczającej ich materii czy z siebie samych, sięgali po Pieśń, jednakże niezależnie od tego skąd czerpali moc, zawsze ich postać była owiana tajemnicą, strachem, kojarzeni byli z elitarnymi zgromadzeniami. Dla zwykłych ludzi byli kimś niezwykłym. Le Guin postanowiła jednak spojrzeć na całą tę sprawę z nieco innej perspektywy. Magia w Ziemiomorzu była tak realistyczna, jak tylko mogła być. Autorka określiła jej podstawy, opisała ją, podzieliła magów na kategorie. Dzięki temu „zawód” maga nie jest dla mieszkańców Ziemiomorza czymś strasznym, a całkiem naturalnym. Owszem – nieco bardziej niezwykłym, ale w żadnym stopniu nie wiąże się to z mieszkaniem na pustkowiu, na tajemniczych wyspach i zadawaniu się z wszelakimi możliwymi potworami. Dodatkowo dzięki temu, że przekazują reszcie społeczeństwa tradycję i kulturę, a także pieśni oraz legendy, są jego ważnym elementem, co sprawia, że są jeszcze bardziej naturalni. To właśnie dlatego powieść Ursuli Le Guin jest taka niesamowita.

Cała recenzja na

[Leanne.]

Naprawdę napisałaś reckę bez czytania książki ? Znaczy mnie też zdarzyło się kiedyś zrobić podobnie, ale zawsze fragmenty chociaż miałam za sobą...

Recenzja fajna, ale niestety na dobrą sprawę nie uświadczyłam tu Twojego subiektywnego zdania, więc... obawiam się, że na niewiele mi się ten tekst przyda. ;<

[Jenn]

Napisałam i jeszcze zdałam kartkówkę z treści na 5! A pytania były otwarte :D.
No dobra. Czytałam streszczenie na wikipedii. Ale szczerze mówiąc to streszczenie nijak się przydało do napisania recenzji i kartkówki. Przydały się za to lekcje polskiego, z którego wyniosłam tylko to, że "Czarnoksiężniku" istotną rolę grało imię. Koniec :D.

Ja nie czytałam, ale z opinii znajomych (którzy czytali ^^) wynika, że zdania są naprawdę podzielone. Tym, którzy czytają mniej-więcej tyle co ja nie za bardzo się książka podobała, za to tym, którzy nie czytają zbyt często - bardzo. Z drugiej strony - ci którzy czytają, nie przepadają za fantastyką